آزمون مدیریت بحران

بحران ها ومشکلات زندگی را محک لیاقت ، جدّیت و توان خود می دانم .

در برخورد با بحران ، اولویت های قابل اجرا را در نظر می گیرم تا از مهم ترین ها شروع کنم

در برخورد با حوادث ، روحیه و قدرت خود را حفظ می کنم .

در هر مسئله ای ، می دانم که می توانیم به درستی از آن عبور کنیم .

به ریشه باید ها نباید هایی که از دیگران انتظار دارم ، فکر می کنم تا میزان منطقی بودن قوانینم را بسنجم .

هر بحران را زمینه مناسبی برای رشد خانواده می دانم .

برای مشکل زدایی از زندگی ، برخی شرایط حاکم بر خانواده را تغییر می دهم ، مانند پیشنهاد یک مسافرت ، افزودن برخی برنامه های متنوّع به زندگی و … .

هشدار های اوّلیه در هر زمینه ای  را جدّی می گیرم و به لحاظ روانی خود را برای رویارویی با بحران آماده نگه میدارم .

در برخورد با بحران ها ، از قوای روحی و بدنی ام با صرفه جویی استفاده می کنم و تمام آن را در مواحهه با یک مسئله به کار نمی گیرم .

مهم نیست که در زمان بحران چه احساسی دارم ، امّا خودم را آرام می کنم و با روش هایی مانند تنفّس عمیق ، روشن تر تصمیم می گیرم .

برای تقویت روحیه همسرم ، الگو های ارتباطی با او را تغییر می دهم .

در هر بحران ، به جای آنکه به فرد فکر کنم ، بر مشکل تمرکز می کنم .

فلسفه خوش بینی را برای زندگی خانواده ام الگو قرار می دهم .

در رویارویی با مسائل از خانواده حمایت می کنم تا به هم نزدیک تر شویم .

ضمن کنترل هیجانات و عواطف ، مانع انتقال نگرانی ها انرژی منفی محیط خارج از خانه ، به خانواده می شوم .

در مواجهه با مسائل ، به خانواده اطمینان می دهم که همه چیز درست می شود و همیشه به این شکل نخواهد ماند.

برای حوادثی که شاید هرگز روی ندهد ، خودم و همسرم را بدون دلیل ، نگران نمی کنم .

به فرزندانم خاطرنشان می کنم که خانه ، محیط امنی است که از آن ها حمایت می کند

در برخورد با مسائل ، از کاه کوه نمی سازم .

حتّی در مشکلات هم تلاش می کنم تا روال عادی فعّالیّت های های خانه رعایت شود .

همیشه با همسرم گفت و گو می کنم و تنها آن را به زمان بحران و وجود مشکلات محدود نمی کنم .

به جای داوری و مقاومت در برابر راه حل های گوناگون ، آن ها را می پذیرم و تلاش می کنم تأثیرشان را در حلّ مسائل بسنجم .

از برخورد های مبتنی بر واپس گرایی در زندگی مشترک و خاطرات دردناک تألّمات روحی گذشته خود را تکرار نمی کنم .

با تمام شدن بحران ، از خود می پرسم که این اتفّاق چه درسی برای من و خانواده ام داشت ؟

در هر شرایط ، از خود می پرسم که نقش من در افزایش آرامش خانواده چیست ؟

از ادامه دادن به گفت و گویی که به عصبانیّت و خشم منجر شود ، پرهیز می کنم .

هنگام مواجهه با بحران ، دچار ترس نمی شوم و توانایی ان را از دست نمی دهم .

با پیش آمدن مشکل ، به دنبال مقصّر نمی گردم .

برای بیرون آمدن از بحران شتاب زده رفتار نمی کنم.

در هر مشکل ، حسّ انتقام گرفتن از مسبب آن یا سرزنش کردن او را کنترل می کنم .